Miazdzone sluchaczy z prosta agresja. Co jest godne uwagi, wprawdzie jest procedura owo niewinny harmider (takze za posrednictwem niesamowita zdolnosc produkcyjna perkusisty Seana Kinneya) jest rewelacyjnie zestawiona sposrod przekonujacej Duvall jest, wokal frequenti melodyjne. Po drugiej stronie spektrum, wrazliwe, acoustic kolysanie “Skalpela” sprawia, ze na jednej sposrod w najwiekszym stopniu goosebump wywolujacych, bezbledne doswiadczen muzycznych 2013. To na bodajze rzec, iz aprecjacja Cantrell gwoli muzyki country, tudziez jego “side Oklahoma”, sa w najwiekszym stopniu widoczne w tym wspanialym, melodii zadumany. “Hard tuz prawdy, byl moim przyjacielem,” rozmysla cicho zas prawie ze czuje sie wlasciwie, nieomal nie poczucia pozytywnosci – punkt zwrotny – w kierunku koniec utworu. Czasami bledy dinozaurow sa z proby nadto trudne, tymczasem sa takze chwile, podczas gdy piosenki sa kiepsko skomponowane oraz emocjonalnie anulowac. “Voices” pokazuje obietnice na poczatku, a potem szybko spirale do pozbawione wyobrazni, siki martwe: “Wszyscy sluchaja, glosy w mojej glowie, wszyscy sluchaja, azaliz twoje rzec, co moje, mowi?” Cantrell dzida w powtarzalny refren. Ta utwor wydaje sie lepsze dostosowanie na albumie Shinedown czy Seether niz sposrod takiego zespolu kiedy Alice in Chains, ktorych muzyka jest tak bywa zjawiskowo bolesny, nieslychanie wzruszajaca natomiast pelna nieskrepowana emocji. “Breath na oknie” jest okrojona wersja czerni ustepuje “Lesson Learned” Niebieskiego oraz nie zamieni sie w figa ciekawego, az wystarczy utworu, kiedy Cantrell oraz DuVall harmonizacji, “ze.